කියවූ තරම්

Thursday, April 23, 2020

ලියන්නෙක් නොවේ ...


මම ලියන්නෙක් නොවෙමි  ...

දෑතේ මහන්සියෙන් දරු පවුලත් රැකගෙන
ඇති හැටියෙන් නැති බැරි එකෙකුට උදව්වක්ද කරගෙන
ඉඩ ලද විටෙක සුන්දර කලාවේ සෞන්දර්යයන් විඳිමින්ද
පන්දුව සමග බෑට් පිත්ත හතර අතට වනමින්ද
දිවිගෙවනා සොමිබර පොරකි ...

මොකා අකමැති වූවත් එයට මා ඉතා කැමැතිය ...

මා ලියන්නෙක් නොවන හෙයින්
සාහිත්‍යවේදියෙක්ට හෝ ප්‍රශස්ථ ලේඛකයෙකුට
මා ඔලමොට්ටලයකු සේ පෙනිය හැක ...

ඒත් හත්තිලව්වෙ
ඒ ඇත්තන්ට බොහෝ ඇසූ පිරෑ තැන් ඇතියි කියා මං මක් කරන්නෙ ...

උක්ත ආක්‍යාත සන්ධි විසන්ධි විභක්ති ක්‍රියාපද ...
නාමපද ව්‍යාකරණ පාලි සංස්කෘත ඔවුනට අවශ්‍ය අඩුම කුඩුමය ...

මට අවශ්‍ය
මේ  කුණු කය පරල වීමට පෙර ඇන්ඩ්‍රොයිඩයෙ ඇති සීමිත අකුරු පෙළෙන් ...
මාගේ  අත් දැකීම් හැකි පමණින් ඔබ හා බෙදාගැනීමය ...

අත්දැකීමකට හැඩයක් ලබාදීමත් කලාවකි කියා
කොහේදෝ තිබුනා මටත් මතකය ...

මාද මේ වලිකන්නේ
මාගෙ ඒ අත්‍දැකීම් මගේම හැඩයෙන්
තමුන්‍නැහෙලා සමග බෙදාගැනීමටය ...

ඒත් ඉතිං
මගේ හැඩතල නුඹළාට අල්ලයිද කියා මා නොදනිමි ...

මා ලිවීමේදී උඹ බං බොලං උන් මුන් එවුන් කියා අමතන්නේ
අධිමානයකින් නම් නොවේ ...

මා එසේ අමතන්නේ නුඹලාට බොක්කෙන්ම උතුරා එන ලෙන්ගතුකම නිසාමය
ඔය ගමේ මට පුරැදු බසාවය ...

මෙහි සටහන් තබන තීරු තීරු ලිපි වලින්
මා බලාපොරොත්තුවන එකම ලාභය
මාගේ අත්දැකීම් ඔබ සමග බෙදාගැනිමෙන් ලබන අපමණ සතුටය ...

ඔබ සැම අප වැනි උන් නිතරම දැක ඇත්තේ
ජැන්ඩියට ඇඳ පැලඳ ඉහළ පැළැතියේ යයි නන් දොඩවමින්
පහළ පැළැන්තියේ අය සමග නිතරම ගැවසෙමින් බාල් නටන ...

නැතිනම් කිරි කොක්කුන්සේ සුදු කිට දාගෙන
බොහෝම විසිතුරු ක්‍රීඩා පිටි මැද වාත්තු කලා මෙන්
කැටයම් සමග ශිල්පද දමමින් දුවමින් පනිමින් පෙරලෙමින්
බල්ටි දමන මාර මැජික් පොරවල් ලෙසටය ...

ඔබ අප ගැන එසේ සිතූවද ...
ඇත්තම ට්‍රෘත් එක නම් අපද ඔබ සැම සේම
බො.. හෝ..ඕ..ඕ.. ඕ..ම.. සාමාන්‍ය මිනිසුන්ය ...

ඉහත කියූ මැජික් සියල්ලක්ම හයේ සීමාව ඇතුලත
නැතිනම් රූප පෙට්ටිය ඇතුලත පමනමය ..

හැබැයි රත්තරනේ
තිරය පිටුපස සීන් එක නම් ඊට හාත් පසින් වෙනස්ය ...

අට ලෝ දහම හැම එකාටම පොදුය ...

නොයෙක් තරාතිරම් වල මිතුරන් නෑසියන් හා
විශේෂයෙන්ම පහළ බාලාංශයෙ සිට මා සමග සිටි පාසැල් සගයන්
මුනගැසුනු වෙලාවට නගන කෝටි එකහමාරක් ප්‍රශ්ණ වලට
පොදුවේ පිළිතුරු තැබීමට ගන්නා උත්සාහයකි මේ ...

මෙහි සටහන් තැබීමෙන්
කිසිම පුද්ගලයෙකුට අපහාස උපහාස කිරීමට
මට කිසිම අවශ්‍යතාවයක් නොමැත ...

මේ බෙදාගන්නා මතකයන්
තනිකරම මාගේ අමුම අමු අත්දැකීම් හෝ ...
මා සියැසින් ඇසූ දුටුදේය ...

උපන්දා සිට අද වන තෙක්
ඉතාමත් සුන්දර මිනිසුන් මා ඇසුරු කර ඇත්තෙමි ...

බාහිර ලෝකයේ සම්මතයයි කියනා
මිනුම් දණ්ඩෙන් මැන අසුන්දර යයි ලංසු තබනා
මිනිසුන්ද මා ආශ්‍රය කර ඇත්තේ නමුදු ...
ඒ මිනිසුන් තුලද ඉතාමත් සුන්දර පැතිකඩක් මා නිතරම දුටිමි ...

එදා සිට අද දක්වා මුන ගැසුන
ඒ අපූරු මිනිසුන් සුන්දර සිදුවීම් විශ්මිත කියුම් කෙරුම්
කඳුල සිනහව මේ කතන්දර ඇතුලේ හිඳීවි ...

මට හිතෙනවා
ඒ අතීත සැමරුම් මාවතේ සැරිසරන අපිට ...
අපිම හෙලූ කඳුල සිනහව තුලින්
ජීවිතය ගැන අළුතින් යමක් හිතන්නට ඇහැක්වේය කියා ...

ජීවිතයට තවත් ආදරය කරන්නට පුළුවන් වේය කියා ...

රසත් නීරසය නීරසත් රසයයි සිතා ...

මේ බ්ලොග් පිටුව
තමුන්නැහේලට ඇහැක්  විදියට එන්ජෝයි කරන සේක්වා ...


මේ ඔබ සැමට ආදරය කරන ...

අයිස්මෝල හන්දියේ අතුලයා
...

6 comments:

  1. ඇවිද්දපය හින්දා...ඔන්න මම දිගටම එනවා...
    ලියපන් ඇගට දැනෙන්න...හිතට තෙරෙන්න...කො‍ටු එපා...තිර එපා..
    එල ද බ්‍රා...

    ReplyDelete
  2. ඉට්ටැයිල් එක මරු. අපිත් පුට්බෝඩ් එකට ගොඩවෙන්නං.
    ජයවේවා!

    ReplyDelete