කපිතාන්

 

 

ඇත්තටම බං ඔය කැප්ටන්සිය කියන්නෙ මොකක්ද බං ...

 

අපි ඉතිං ඔය රූප පෙට්ටියෙ කෑගහන ක්‍රිකට් ඔස්තාර්ල වගේ හෙන හෙන එක්ස්පර්ට්ල නොවුනත්

හෙනම හෙන ගොං මැටි මෝල්ලුත් නෙවිනෙ බං ...
ඉතිං ඕං ඔහෙ නිකං ඉන්නේ එකේ ටිකක් හිතල බලමුද ඒ ගැන අපිට තේරෙන හැටියට ...

මං අහල කියවල තේරුම් අරන් තියෙන හැටියට නං කැප්ටන්සිය කියන්නේ ...
ඉතාමත් කුතුහලය දනවන  අභියෝගාත්මක වගකීම් සහගත එහෙත් ඉතාමත් උද්යෝගිමත්ව කරගෙන යායුතු  ගෞරවනීය චාරිකාවකි
Yes its a journey ...
නැතිනම් ඇන ගැනීම පස්වාන් දහසකට සිකුරුය ...

මේ සියල්ලක්ම මැද නායකයකු කිසිවෙකුටවත් අහංකාර නොවී සැමට ඉතාමත් නිරහංකාරව නිහතමානීව සිටීම වැදගත් විය යුතුය ...

Down to earth but still above all ...

පුස් නැති නියම නායකයෙක්ට අවශ්‍ය ප්‍රධානම සහ මූලිකම සුදුසුකම තමයි හොඳ ස්ට්‍රෝන්ග් කැරට්ටුව ...

තම සගයන් කණ්ඩායමේ ආචාර ධර්ම වලට අනුකූලව ක්‍රියා කරන්නේ නම්
කෑල්ලෙන් කෑල්ල ගියත් මුළු කණ්ඩායමේම එකිනෙකාට ඇති අන්නෝන්‍ය අවබෝධය විශ්වාසය හා ගෞරවය ශක්තිමත් කරගනිමින් ඉදරියට යෑම නායකයෙකුට ඉතා වැදගත්ය  ...
එවන් කණ්ඩායමක් වැට්ටීම පහසු නැත ..

අනිවාර්යෙන්ම නායකයෙක් එක පැත්තකින් සමබර විය යුතු වන ගමන්ම අනෙක් පැත්තෙන්
අවශ්‍ය අවස්ථාවල ඇඟට පතට නොදැනී කූල් එකේ නිර්දය (Ruthless) තීරන ගන්නා සූක්ෂම උපාය මාර්ගිකයෙක්ද විය යුතුය ...

අනෙක් අතට ඔහු තම සගයන්ට හොඳම මිතුරා වන ගමන්ම ඔවුනගේ උපදේශකයෙකු හා මනෝ විද්‍යාඥයෙකු ලෙස කටයුතු කිරීමද ඇහැක් නම් යෙහෙකිය ...

(මෙය වැදගත් වන්නේ තම කණ්ඩායමේ සගයන්ගේ විවිධ අවස්ථාවන්හිදී ඔන් ඇන්ඩ් ඕෆ් ෆීල්ඩ් උඩ පහළ යන විවිධ මානසික තත්වයන් හඳුනාගෙන අවශ්‍ය උපදෙස් ලබාදීම නායකයෙකු වශයෙන් සුවිශේෂ වගකීමක් ඇති නිසාය)

මේ සියල්ල හඳුනාගත් නායකයා තම කණ්ඩායම මෝටිවේට් කරනා මෝටිවේටර් කෙනෙකුද විය යුතුය ...

(A faithful " People's Person" who is in touch with the human frailties and moods of his players)

මස්තිෂ්කය උඩ වාඩිවී සිටිනා නිළධාරීන් ඇති ආයතනයකින් නායකයාට බලපෑම් ඇති විය හැකි වුවද ...
ඒ මැටි මෝලන්ගේ බලපෑම් වලින් ඇතිවන ආතතියන් පාලනය කරගනිමින් ජයග්‍රහණයේ ඉලක්කය කරා යෑමට බොහෝ විට දුෂ්කර  වූවද ...
මිනිසකු ලෙසින් හා නායකයෙක්  ලෙසින් ඔහුගේ භූමිකාවන් සහ වගකීම් හරියාකාරව සිතා බලා තම සිතට අවංකව ක්‍රියාකල යුතුය ...
කිසි විටෙකවත් නායකයා තමන් පත්කළ  එවුනගේ රූකඩයක් නොවිය යුතුය ...

මන්ද ඔහු එකොළොස් දෙනෙකු පමණක් මැද්දට රැගෙන ගොස් ක්‍රිඩා කළද ...
ඔහු නියෝජනය කරන පිරිස මිලියන  ගනනකටත් වඩා වැඩිවිය හැකි නිසාය ...

කොටින්ම කියුවොත් නායකයා තම රටෙත් රසිකයන්ගෙත් ජනතාවගෙත් ගෞරවය ආරක්ෂා කරගනිමින්
එය තවත් ඉදිරියට ගෙනියන රාජ්‍ය තාන්ත්‍රිකයෙකි ...

~~~~
නායකයෙකුට ආදර්ශයෙන් නායකත්වය දීමට හැකියාව තිබිය යුතුවන අතර එමඟින් තම ක්‍රීඩකයන්ගේ ගෞරවය හා විශ්වාසය දිනා ගත යුතුය ...

Trust and Respect
Respect and Trust

තම කණ්ඩායමේ සෑම සාමාජිකයෙකුටම
ඔවුන්ගේ උපරිමයෙන් දස්කම් දැක්වීමට පෙළඹවීමට හැකි වන්නේ කුමක් දැයි ඔහු දැන සිටිය යුතුය ..
මෙය ක්ෂේත්‍ර නිපුනතාවයන් මත ප්‍රායෝගික බවට පරිවර්තනය කලයුතුය ...
(තම පන්දු රකින්නන් ස්ථානගත  කිරීම පිතිකරණ ලැයිස්තුව පන්දු යවන පිළිලෙවල මේ සියල්ලක්ම පන්දුවෙන් පන්දුව වෙනස්විය හැක ...
එනිසා මේ අවස්ථාවන් හඳුනා ගෙන ජයග්‍රහණය කරා තම කණ්ඩායම මෙහයවීමට අවශ්‍ය සූක්ෂම දැනුමක් ඔහුට තිබිය යුතුමය)

ප්‍රහාර එල්ල (Attack) කළ යුත්තේ කුමන අවස්ථාවකද සහ
ආරක්ෂා සහිතව (Defend) ක්‍රීඩා කළ යුත්තේ කුමන අවස්ථාවකද යන්න ඔහු හොඳින් ක්ෂණිකව අධ්‍යයනය කල යුතුය ...
පිතිකරුගේ දුර්වලතා හඳුනාගෙන ඒවා ප්‍රයෝජනයට ගැනීමට ඔහුට හැකි විය යුතු අතර
පිතිකරුගේ පිතිකරණය මත පන්දු රකින්නන් ස්ථාන ගත කිරීමේ සම්පූර්ණ පාලනය හා දැනුම ඔහුට තිබිය යුතුය ...

නිවැරැදි තීරණ ගැනීමට සහ නිසි ප්‍රතිචාර දැක්වීමට හැකි වන පරිදි නායකයා ක්‍රිකට් ක්‍රීඩාවේ සියලුම නීති දැන සිටිය යුතුමය ...

නායකයාට තම ක්‍රීඩකයින් සෑම විටම නිවැරදි මාවතේ සිටිනා බවට වග බලා ගැනීම සඳහා
සමහර අවස්ථාවන්වල කසය අතට ගැනීමට වුවද සිදු විය හැක ...

තම ප්‍රතිවාදීන්ට මොහොතක හෝ විවේකයක් ලබා නොදී තරගය නිමා කිරීමට නායකයාට මරුමුස් (Killer instinct) සහ බුද්ධියක් තිබිය යුතුය ...

එමෙන්ම නායකයා හොඳ පරිපාලකයෙකුද විය යුතුය ...
ක්‍රීඩකයින් හා ඔවුන්ගේ යහපැවැත්ම හොඳින් රැකබලා ගැනීම
තරඟ දිනවලදී කඩුල්ල නිවැදි ලෙස තක්සේරු කිරීම
කණ්ඩායම දිරිමත් කරමින් පිතිකරණ අනුපිළිවෙල සකස් කිරීම සහ ඔහුගේ මූලික අදහස් සහ උපාය මාර්ගයන් කණ්ඩායමේ සගයන්ට එකසේ තේරුම් යන ලෙස  සන්නිවේදනය කිරීමේ හැකියාවද තිබිය යුතුය ...

ඔය ඉතිං මයෙ හිතට එන ඒවා ...
බොලාත් දන්න දෙයක් තියෙනං යටින් කොටහල්ලා
හැබැයි ඉතිං පුද්ගලිකව එකෙක් කෙනාට මඩ ගහන්න නං මෙතන පාවිච්චි එපා බොලල්ලා ...
මෙය හුදෙක්ම දන්නා නොදන්නා අපි අපි දැනුවත්වීම සඳහාම පමණි ...

වැරදි ඇතොත් සමාවෙයල්ලා මොකද අපි වැඩි යමක් දන්න එවුන් නෙවිනේ ...

පුංචි බොරැල්ල

අසූ දෙකේ මුල 

මම නැවතිල හිටියෙ පුංචි බොරුල්ලෙ බෞද්ධ මධ්‍යස්ථානෙ ...

පුංචි බොරුල්ලෙ බෝගහ හන්දියෙ මාතර කඩේ ලඟ තිබුන පුංචි ගුරු පාරෙන් තමයි ඕකට යන්නෙ

අපිත් එක්ක ක්‍රිකට් ගහපු ප්‍රීතියගෙ විමලධර්ම බ්‍රදර්ස් ඔරලෝසු කඩෙත්

ඒ අහලමයි ...

බෞද්ධ මධ්‍යස්ථානයට ඇතුළුවෙල දකුණු අත පැත්තෙ තිබුන දිය සෙවෙල බේරුන පාට බිල්ඩිමේ දෙවෙනි තට්ටුවෙ කෙලවරේ කාමරේ අපි

නරකත් නෑ දිය බේරුන සෙවලෙත් ලස්සන රටා තියෙනව බං ...

දැන් ඔය ගොඩනැගිලි තියෙනවද දන්නෙත් නෑ

දේශපාළකයො එකතුවෙල රට කොයික වෙතත්

ඝණයන්ව අන්දල පන්සල්ම සංවර්ධනය කරල නිසා ...

මුළු ගාල්ලටම එහෙමත් නැතිනම් මුළු සිරිලකටම මිණි පහනක් වූ තිළෝක සුන්දරී කාරියවසම් මාතාවගෙ ගෙදර තිබුනෙ

අපි හිටිය ගොඩනැගිල්ල ඉදිරිපිට ගුරුපාරෙන් අනෙක්‍ පැත්තෙ ...

අපිටත් ඉතිං හරී ආඩම්බරයි ඒ ගෙදර ලඟ ඉන්‍නව කියන්නත්

ඒ පහනෙ එළිය අපිටත් වැටුන කාලයක් මගෙ අක්කලගෙ මාර්ගයෙන් ...

මයෙ අක්කල දෙන්නා ඉගෙන ගත්තෙ මිණි පහන විදුහල්පතිනිය වෙල හිටියෙ ගාල්ලෙ ඝංමිත්තෙ ...

ගෙදර ඉස්තෝප්පුවෙ එතුමිය හිටියොත් සිරස නවල හිනාවක් දාල සංඤක ළයන්න වගේ ඇඹරිල තමයි

අපි බෞද්ධ මධ්‍යස්ථානෙට යන්නෙ ...

කාරියවසම් මාතාවටත් වඩා අපෙ උන්ගෙ ඇහැ ගියෙ මිණි පහනගෙ දෝණිට ...

මොකද ඒකිත් ඇහැට කනට පේන එකී ...

උඩ තට්ටුවෙ අපේ‍ පැත්‍තට පේ‍න කෙලවරේම කාමරේ තමයි දෝණි හිටියෙ

හා ... හා ... ඒ ගැන දැං ඇති ...

අපේ උන් මනෝමෙන් රටා මැවූ කාලෙනෙ ඒ දැරිවි දන්නෙත් නැතිව ඇති ඕවා ...

අපෙ සුම්මට (උපුල් සුමතිපාල) බෞද්ධ මධ්‍යස්ථානෙ පුංචි කාමරයක් තිබුන මීටර හතරයි හතරෙ ...

ඒකෙත් බාගයක් විතර අයිතිකාරයගෙ ලට්ට ලොට්ට පුරවල අපිට තිබුනෙ පුංචි තීරුවක් ...

කුලිය රැපියල් හතලිහයි මාසෙට

එකා රුපියල් දහය ගානෙ දාල අපි හතරක් ඕකෙ ලගේ

ඒ කියන්නෙ එකාට වර්‍ග මීටරයයි ...

අපි කොහොමටත් මීටරේ හොඳම එකනෙ ...

මගේ මිත්‍රයන් වන විජේ (සරත් විජේරත්න ), පිට්ට (ගජබා පිටිගල) සහ මගේම හිච්චි අයිය ඒජේ

හිච්චි අයිය හිටියෙ ඉඳල හිටල වැඩ කරන ෂිෆ්ට් එක අනුව ...

එතකොට අයිය පියෝ බෙවරේජර්ස් මම බ්‍රවුන්ස්

විජේ මොබයිල් මැරීන් පිට්ට ටුබැකෝ ...

හැබැයි ඉතිං අපි වැඩ කල කොම්පැණිවල සුද්දගෙ නම් තිබ්බට පඩිය පිච්චියයි

රස්සාවක් තියෙයි කියන්න නං හොඳයි ...

හැබැයි ඩෙසිග්නේෂන් ජූනියර් එක්සෙකටිව් කාටද ආඩම්බර නේහ් ...

ඕනෙ තැනක ගිහිල්ල කියන්න පුළුවන් කටක් ඇරල එක්සෙකටිව් කෑල්ලක් තියෙන නිසා ...

පඩි පත මාසෙ අන්තිමට අතට ආවම එක්සකටිව් කෑල්ල උරල  සූප්පු කරන එක තමයි අපි කරන්නෙ

ඇයි බං වෙන මක්කරන්නෙයි ...

වැරදිලාවත් ඇහැට කනට පේන කෑල්ලක් අපි දිහා හැරිල බැලුවත් ...

ඇහැක් ගහල හන්දියෙ කඩෙන් කස ඇට දාපු අයිස් සරුවත් එකක් වත් ඔෆර් කරන්න සත පනහක් රුපියලක්වත් සාක්කුවෙ තිබ්බෙ නෑ බං

මයෙ අම්මාපල් ...

ඒ නිසා අපි උන් දිහා බැලුවෙත් නෑ බං උන් බැලුවත්

ඕං ඒකාලෙ එක්සෙකටිව්ලගෙ රඟේ ...

අසහනේ උපරිමේ ඒත් අපි උපරිම සැනසුමේ ...

මක්කරන්නද බං කොටින්ම කියුවොත් සීසන් ටිකට් එක නැති තැන්වලට යන්නෙ පයින්‍ ...

ඒ මාසෙ අන්‍තිමට පඩි පත පන අදින කොට ...

ඇයි බං බස් ටිකට් එක ගන්න කාසි නෑ

ඒ කාලෙට පුහුණුවීම් වලට පුංචි බොරුල්ලෙ ඉඳල වනාතෙටම

බෑග් එකත් උස්සන් පයින් ...

බෞද්ධ මධ්‍යස්ථානෙ අපි හිටිය ගොඩනැගිල්ලට

අනෙක් ගොඩනැගිල්ලෙ බිම් මහලෙ කන්ඩම්බි අයියගෙ අයියගෙ කාමරෙ ...

Harithalal Sirikumara Kandamby

ඒක නං ඕං ෆුල් ලක්ෂරි 

කාමරේ ලොකුයි ඩබල් බෙඩ් සමග ලියන මේසයක් ...

රේඩියෝව සහ රෑප පෙට්ටිය ස්ටීරියො ඩොල්බි ටූ වේ ඔටෝ රීවයින්ඩ් ඩබල් කැසට්‍ ප්ලෙයර්

හොට් ප්ලේට් හීටර් මොස්කිටෝ නෙට් ඇටෑච් බාත් ...

ඒ කියුවෙ කාමරේටම අල්ලල එලියෙ පොඩි වතුර ටැංකියක් එයාලටම වෙන් කරල

ඉබ්බෙක් සමග දොරකුත් දාල  ...

නැතිනං බං පුංචි බොරුල්ලම ඇවිල්ල ඕකෙන් නාල යයි ...

කණ්ඩම්බි අයියගෙ අනුකම්‍පාවෙන් අපිටත් පඩිපෙල බැහැල ගියාම ඇටෑච් බාත් ...

නැතිනම් කෝකටත් තෙෙලය නාන නොනාන දෙකටම පොදු පයිප්පෙ

බල්ලො කාක්කො සහ උනහපුලළුවො නාන්නෙත් ඒකෙ ...

බෞද්ධ මධ්‍යස්ථානෙ ප්‍රධාන ගොඩනැගිල්ල අපි හිටිය ගොඩනැගිල්ලට අනෙක් පැත්තෙ ...

 

ඒක පිටිපස්ස තමයි ඔය කාමර සියල්ලටම තිබුන වැසිකිලි පේලිය

පේමන්ට් කඩ පේලිය වගෙ එකට එක අල්ලල ...

ඒ කියන්නෙ කාමරේ පුංචි බොරැල්ලෙ

වැසිකිලිය බොරැල්ලෙ ...

හැම කාමරයකටම නොම්මරයක් දාල වැසිලියක් වෙන් කරල දොරට පුංචි ඉබ්බෙකුත් දාල

ඉබ්බට ඇහැට පේන නොපෙනෙන යතුරක් දෙනව ...

අවශ්‍යතාවය ආවම යතුරත් අරගෙන පනිට්ටුවෙ වතුර එකක් පුරවගෙන

වැසිකිලියට යන්‍න බස් එකේ ටිකට් එකක් ගන්නෝන ...

සමහර වෙලාවට යතුර අමතකවෙලා පඩිපෙල නැගගෙන කාමරේට ඇවිත් යතුර අරගෙන ආපසු දුවපු වාරත් එමටයි ...

සයිවර් කාල මහ රෑක හදිසියක්‍ උනොත්

ලයිටුත් නැතිව කට්ට කළුවරේ ඉබ්බගෙ හිලත් හොයපංකො යතුර දාන්න ...

ඔය දාන වෙලාවට ඇටිකිච්චෙක් වගෙ යතුර බිම වැටෙන වාරත් එමටයි

යතුරෙත් හරි පැත්‍තක් වැරදි පැත්තක් තියෙනවනෙ බං ...

ඇයි බං අනෙක ලාබ ඉබ්බොනෙ ඕවට දාන්නෙත් ...

පොඩ්ඩක් ඇස්‍ දෙක වහගෙන හිතපං මම කියුවට නිකං සීන් එක මොන වගේ ද කියල ...

හිරිගඩු පිපිල ඇඟ සීතල වෙල හිරිවැටෙනව නේ ...

හදිසියෙවත් එකෙකුට රෑට නැගිටල එලි පෙහෙළියට යන්න උනොත්

හතරදෙනාම නැගිටින්න ඕන පැක් කරල තියෙන විදියට ...

එහෙම නැත්නම් කාමරේ දොර අරින්න බෑ

දෙන්නෙක් දිගට එකෙක් හරහට අනෙකා දනිස් නවාගෙන තුන්මුලස් ඒතරමටම හිච්චියි

තුන් මුලස් එකා උදේ නැගිටල ටික වෙලාවක් ඇවිදින්නෙත් තුන්මුලස්

දනිස් දිග අරින්න බෑ...

සමහර රෑට ලඟ ඉන්න එකාගෙන් ෆුට් බෝල් පාරවලුත් කනව ලයින් මැච් යනකොට

රෑට හන්දියෙම තිබුන බත් කඩෙන් එක කටට ගල් තුන අනුපාතෙන්

නිවුුඩු හාලෙ බත් බාගයක් අරන් රෑට කාල රෙද්‍දක් බිම එලාන බුදියනව

ඒක කනවට වෙනම ගානක් අපි කඩෙන් අය කරන්නෝනෙ

ඇයි බං කාබ්ස් විටමින් මිනරල් විතරක් පාෂානත් පිරිල ...

පිට්ටට විතරක් හිස තියන්න කොට්ටයක් බොරැල්ලෙ පුංචි අම්මගෙ ගෙදරින් ...

අපි ටික ඔය තියෙන මක්‍කවත් නවල ඔලුවට තියාගන්නව...

එකාලෙ ඉතිං අපේ ඇඟේ මසුත්‍ නෑනෙ බං

උදේ නැගිටින කොට බෙලි කටු ඔක්කෝම පොලීසියෙන් ගහල වගේ ...

ඇයි බං සිමෙන්ති පොලොවෙ ඇට කටු වදින කොට පැය හය හතක් ලේසි කෙලියක්ද ...

පාන්දර නැගිටල තේකක් ...

ඈ... මක්කැයි බං තේ‍ කියන්නෙ

ප්ලග් පොයින්ට් හොට් ප්ලේට් ඒවයෙ නෑ බං තේ බොන්න

අඩුම ගානෙ අපිටම කියල පිඟානක් කෝප්පයක් ...

ප්ලෙන්ටිය ගහන්නත් හන්දියෙ කඩේට යන්නෝන ...

උදේට උණු උණුවෙ රොටියක් නැතිනම් රෝස්පාන් ගෙඩියක් වඩයක් හා කහට එකක් සමග පාරෙන් අනෙක් පැත්තෙ තිබුන ඩිමෙල් එකෙන් ...

(ඒක තමයි ලොකුම සැප)

දවල්ට කන ඒව නං උඹළට කියන්නෙම නෑ ඉරිසියා හිතෙන නිසා ...

ඇයි කියන්න දෙයක් තියෙන්න එපැයි බං ...

ඕනෑම එකෙක් රැකියාවට ගොහින් හරි පන්ති ගොහින් හරි මොන කඩුත්තුවක් කරල හරි

දවසෙ වැඩ කටයුතු අහවර වෙලා කාමරේට නැතිනම් ගෙදර යන්නෙ පුදුම සන්තෝසෙකින්නෙ බං ...

අන්න ඒකට අපි ...

කාමරේ‍ට යන්නෙ මරන්න යනව වගේ ...

ඇයි බං වැඩි පඩි නැතත් වැඩ කරන තැන සැප කාමරේට වඩා ...

ෆෑන් පුටු මේස පියන්ගෙන් අතටම එළකිරි තේක

බිම දිලිසෙන ටොයිලට් අප්පේ වැඩක් නෑ කියල ...

අනෙක කාමරේට කලින් ගියා කියල මක්කරන්නෙයි බං පොතක් පතක් කියවන්න

ඉඳගන්න පුටුවක් නැතිනම් ඇලවෙන්න ලෑල්ලක්වත් නැතිනම්

බුදියන්න බිමට එලාගන්න රෙද්දක්වත් නැතිනම් ...

මොන මගුලකටද කලින්ම කාමරේට ගොහිං ...

ඉතිං රෑ වෙනකන් වීදි දිගේ ඔහේ ඇවිදගෙන යනවා එල්ලයක් ඉලක්කයක් නැතිව

සමහර දවසට මරදානටම නැතිනං බොරුල්ලටම එහෙමත් නැතිනම් වෙස්ලි පිට්ටනියට අනෙක් පැත්තෙන් ඇස් වාට්ටුව හන්දියට ...

එතකොට පාරවල ට්‍රැෆික් හරී අඩුයි ...

රෑට විලි වහගන්නත් සරම බෙඩ් ෂීට් එකටත් සරම පොරවන්නත් ඒ සරම

මූණ ඇඟ පත පිහින්නත් ඒ සරමම ...

ඕක තමයි බං ගමෙන් සිදාදියට එන හැම එකාගෙම කල් කිරියාව ...

ඒකාලෙ අද වගේ පෙන්තහවුස් අපාට්මන්ට්ස් නෑ ...

මක්කා කියුවත් පුංචි බොරුල්ලෙ බෞද්ධ මධ්‍යස්ථානෙදි නං දුක කියන එක උපරිමයෙන්‍ම වින්ද බං ...

ඕකෙ විස්තර තව තියෙනව කියන්න පුළුවන්

ඒත් ඉතිං ඕව කියල මක්කටෙයි බොලාට

කොච්‍චර කියුවත් දුකම තමයි රංජනී කියුවළු

අනෙක ඉතිං බෞද්ධ මධ්‍යස්ථානෙත් බෞද්ධ නොවන දේවල් තියෙනවනෙ බං ...

ආයෙ මක්කටෙයි මගෙ කට වැරදුනොත්

ඕං  ඔය ඇති දැනට ...

*****

දිවිය කොයිතරම් සුන්දරදෝ

දුකම කොයිතරම් සැපතක්දෝ ....