කියවූ තරම්

Sunday, October 18, 2020

අනිච්චේ දුක්කේ

හනේ මංද අනුලක්කත් නෝ මෝ බං ...

මං අනුලක්ක මුලින්ම දැක්කෙ ගාලු පුරහලේ වේදිකාව උඩ ඇස් දෙක කරොක කරොක
දීකිරි විකුණනව ...

ඒ හැත්තෑවෙ අගබාගෙ විතර ...
නාට්‍ය ගැන වැඩි ගැම්මක් ඒ වයසෙදි අපිට නොතිබුනත් ...

ගාලු පුරහල අහලින් යනකොට සෙනග පිරිල හිටියොත්
මේ මක්කැයි බං මෙතන වෙන්නෙ යන කුතුහලය මගහැර ගන්න ...
කොලු කමට හොරෙං පුරහලේ ජනේල වලින් ඇතුලට පැනල
නාට්‍ය සංවිධායකයො දකියි හැකයෙන් වටපිට බල බල
කළුවරේ දනිස් කොන්ද නමාගෙන ගොහිං මැද පුටුවක වාඩිවෙනෝ ...

අනුලක්ක විතරක්ම නෙවි
ලංකාවම දෙවනත් කල මහා නාට්‍ය කාරයො සියල්ලක්ම අපි දැක්කෙ
ගාලු පුරහලෙ ජනේලෙන් පැනල නොමිලේ ...

ඇයි බං සල්ලි දීල නාට්‍ය බලන්න කොයිංද අපට කාසි ...

හැබැයි ඉතිං වේදිකාවට ඇහැ ගියත් අපි  බලාන ඉන්නෙ සංවිධායකයෙක් ඇවිත්
කනෙං ඇදල දෙකක් දීල කොයි වෙලේ එලියට ඇදල දායිද කියල බයේ ගැහි ගැහී ...

බොලාට බොරු කියන්නෙ මක්කටෙයි බං
එහෙම උන වාරත් අනන්තයි අප්‍රමාණයි  
කං අඩි දෙක බාගෙට පැලුනත් ජනේලෙන් පැනල නාට්‍ය බලපු එකනං නැවතුනෙ නෑ
ගාල්ලෙං කොළඹට දිරාමාර් වෙනකං ...

එදා ගාලු පුරහලේ මුලින්ම දුටු දා සිට අද දක්වා
අනෙක් නාට්‍ය කරුවන් සියල්ලට සේම
බොක්කෙන්ම අනුලක්කටත් මම ආදරය කලා ...

පෙරෙයිදා බුද්ධි කතා කර වෙලේ
 
"අනුලක්ක ජයවර්ධනපුර රෝහලේ ටිකක් අමාරුයි අතුල " කීවත්

පහුවදාම අපිව අතෑරල යයි කියල හීනෙකින්වත් හිතුවෙ නෑ ...

කර්මානුකූලව ගෙනා ආයුෂ හමාරවී අප සැම අතැර ගියත් ...

නිවන් දක්නා ජාති දක්වා හතර අතට කැරකෙන මේ සංසාර චක්‍රයේ අනුලක්කේ උඹ අප අතරම ඉපදේවා ...

එවන් ආ විටක ගාලු පුරහලේ වේදිකාවට නැවත එන්නට ආරාධනා

අපිත් ආයෙ එන්නං සංවිධායකගෙන්  කං අඩි පලාන හරි ඔබ දැක්මට ජනේලයෙන් පැනලා ...

අනුලක්කේ ඔබට දෙව් මිනිස් සැප කෙලවර අමා මහ නිර්වාන ශාන්තිය උදාවේවා !

🙏🙏🙏🙏🙏

No comments:

Post a Comment